Shit Town

Dinsdagmorgen, 09:00 uur.

Ik fiets naar mijn werk.

De auto’s in de file staan zo dicht op elkaar dat ik over de stoep moet om vooruit te komen.

Een automobilist krijgt het briljante idee driehonderd meter af te snijden over het fietspad. Maakt niet uit hoor, dat ik daar toevallig fiets.

Bij de spoorbomen besluiten zo’n vijftig fietsers spontaan dat er iets mis is met de dichte spoorbomen en steken diagonaal over, daarbij in het midden op elkaar botsend. Terwijl de alarmbellen rinkelen proberen de moeders met kinderen elkaar te ontwijken.

Ik besluit om een omweg te maken en word bijna aangereden door een chagrijnige vrouw in een Range Rover.


’s Avonds op de terugweg stuit ik op een ruzie tussen een vijfjarig jochie en twee jongens van een jaar of acht. Het kleintje schreeuwt en tuft naar de blonde achtjarige, die terugrochelt ondanks het feit dat zijn moeder op het raam staat te kloppen. Als ik voorbij fiets krijgt de donkerharige achtjarige te horen dat hij terugmoet naar zijn eigen land.

De donkerharige achtjarige antwoordt.
Homo!
Homo!
Homo!

People, ik ben verhuisd naar Shit Town.