ATTENTION DEAR READERS!!!

As of january 2013 this blog is closed: I have started a new blog and will no longer post here on The Writing Tree. From now on you can find my photographs & tutorials here:


You can follow Nittybits through blogger, bloglovin' and facebook!

Hope to see you there soon :)

Love,
Jenny

Sunday, July 30, 2006

The Oxford Chronicles - Part Four

Eén van de laatste scènes van Philip Pullmans His Dark Materials-serie, speelt zich af in de Botanical Garden in Oxford. Tja, en als ik dan toch in de buurt ben…

Ik was vergeten het boek erop na te lezen, maar als ik het me goed herinner lag het bankje dat in de scène een rol speelt, aan de andere kant van een bruggetje…






















Helaas voor mij is het bankje bezet. Door twee mensen die zich eens even lekker hebben gesetteld. En anderhalf uur blijven zitten. Dit zijn de boosdoeners (aka Donssnor en Oud Wijf):

















Uiteraard durf ik niet te vragen of ze even willen oprotten. Gelukkig wel genoeg Mooie Bloemuh:













































Thursday, July 27, 2006

The Oxford Chronicles - Part Three

Gisteravond veranderde mijn flinke zonneallergie in een zonnesteek. Hartkloppingen, misselijkheid en mijn hals – de plek des onheils – leek in brand te staan. Mijn lichaam was duidelijk oververhit, en dat terwijl ik nog wel zo goed had gedronken!

Conclusie na gisteravond: hartkloppingen zijn eng. (Lees: een kloppend hart is natuurlijk fijn, een op hol geslagen hart wat minder…) Daarom ga je de gekste dingen doen om afleiding te zoeken, zoals Rummikub... Gelukkig barst later op de avond een onweersbui los. We zien de bliksem aan de andere kant van het dal langzaam naar ons toe trekken. Betrokken als ik ben wil ik een foto voor op dit blog. Het resultaat:



















































Van de 45 genomen foto’s was dit de beste…

















Nou ja, neem maar gewoon van me aan dat een fractie van een seconde voor elke foto het een waar natuurspektakel was...

:)

Wednesday, July 26, 2006

The Oxford Chronicles - Part Two

‘That’s the downside of living on a hill’, zegt de Man op de Ladder in de Tuin van de Buren vriendelijk en meelevend.
‘It really, really is’, weet ik uit te brengen, terwijl ik de voordeursleutel uit mijn overvolle, met boodschappen gevulde rugtas vis.

Het is nog steeds warm. Maar achter in de tuin, in de schaduw op een ligstoel, is het zeker uit te houden. Een briesje, een boek, een teiltje water voor vermoeide voeten: de dagelijkse klim naar het Huis op de Heuvel wordt goed beloond.

Ondertussen is mijn lichte verbranding veranderd in een flinke zonneallergie. Na twee dagen schijnt de pijn het ergst te zijn. Dat klopt niet. Het waren er drie.

Dat mijn huid de eerste dagen rood was en jeukte vond ik nog niet zo erg. Maar nu het eruit ziet als een paddestoel uit een bepaald kinderliedje (rood met witte stippen dus) en een zeurderige, prikkende pijn me overal achtervolgt, wordt het vervelend. Ik vraag me af hoe vaak ik nog moet verbranden voor ik accepteer dat ik gewoon niet tegen de zon kan. En dus alleen maar rood word, en niet bruin…
















Born to be white… Forever… De enige Brown-haired Albino ter wereld…

Nou ja, het zij zo. Laten we er dan maar op drinken ;)

Monday, July 24, 2006

The Oxford Chronicles - Part One

In Oxford verandert nooit iets. Of zo lijkt het. Ik kom hier nu al zo’n vijf jaar en alles lijkt nog precies hetzelfde. Cowley Road met de Russische delicatessenwinkel waar nooit iemand komt, de gesluierde vrouwen en de Tesco. High Street met de bussen, toeristen en broodjeszaken. South Park met de picknickende studenten, joggers en kampvuren.

Een overzicht van de afgelopen dagen:
- Op Schiphol worden Jeroen en ik allebei gefouilleerd. Toch vreemd als een forse negerin ten aanzien van je medepassagiers aan je boobs staat te voelen… :S
- We hebben nog maar twee keer kattenkots op hoeven ruimen in drie dagen… Het is een wonder ;)
- Jeroen wordt door een meerkoetgezin aangezien als bedreiging en door de ouders verjaagd…
- Naar Pirates of the Caribbean II geweest
- Een jongen van de Tesco laat ons een pak appelsap stelen :S
- Ondanks het insmeren met factor 15 (!) toch verbrand… GRUMBLE!

En verder…


















Schuilen onder een boom in South Park


















Wandelen langs de rivier.



















British wildlife! We spotten een eekhoorn...


















Toch nog een mooie zonsondergang :)

Thursday, July 20, 2006

I'll sleep when I'm dead...

Werken, verjaardag, winkelen, dokter, werken, apotheek, werken, kapper, inpakken, reisverzekering afsluiten, werken...

Morgen is het dan zo ver: vakantie! We hoorden pas vorige week dat we weg konden, dus waren de afgelopen dagen een beetje chaotisch. En vermoeiend. Vooral negen uur per dag werken in een muf hok met 32 graden was niet echt goed voor het energiepeil. Het motto was dan ook: I'll sleep when I'm dead... (of op vakantie)

In ieder geval: vanaf morgen zitten Jeroen en ik dus tien dagen in Oxford. Misschien update ik nog vanuit Engeland, misschien niet :) In ieder geval volgt een verslag als ik 1 augustus terug ben.

Voor nu: So long! (and thanks for all the fish ;) En natuurlijk een fijne vakantie voor iedereen!

Wednesday, July 19, 2006

The heat of the moment...

Het was niet te voorzien, vindt de organisatie . Het zou 29 graden worden met een briesje. En dus werden er geen extra maatregelen getroffen.

Ik las het gisterochtend met verbazing. Voor iemand zoals ik, die op een windstille dag met 25 graden al niet meer kan, was het onbegrijpelijk dat er geen extra medewerkers van het Rode Kruis, geen extra water of verkoeling werd ingezet. Het zou toch boven de 30 graden worden?! Succes mensen, dacht ik nog.

Blijkbaar had de organisatie van de Vierdaagse in Nijmegen als enige in Nederland een ander weerbericht gezien en waren ze dus niet voorbereid op de temperatuur van 33,4 graden zonder een zuchtje wind. 54 mensen naar het ziekenhuis, vijf reanimaties en twee doden zijn het resultaat.

Normaal gesproken heb ik het niet zo op achteraf-gezeik. Als er iets mis gaat meteen naar de verantwoordelijke zoeken is iets waar de Nederlandse media iets te fanatiek aan meedoen. Toch vind ik het in dit geval onbegrijpelijk dat de organisatie van de Vierdaagse niet meer maatregelen heeft getroffen. En dat schijnheilige gedoe van 'we wisten het niet' kan er bij mij echt niet in. Tuurlijk is het drinken van genoeg water de verantwoordelijkheid van de loper, maar zo'n organisatie is er toch niet voor niets?!

Misschien moet ik me niet zo opwinden. Hier op mijn werk is de temeratuur inmiddels opgelopen tot 31 graden, ik ben licht in mijn hoofd en ik moet nog 5,5 uur... Een flesje water drinken lijkt me wel zo verstandig.

EDIT: En laat alsjeblieft de mensen die steeds voorbij komen in het nieuws en zeggen dat het aflassen van de Vierdaagse 'overdreven' is hun mond houden! People died for crying out loud!!!

Friday, July 14, 2006

The Larry David Reaction

De apotheekmevrouw zegt dat ik aan de beurt ben. Met mijn recept in de aanslag stap ik naar voren, maar waarom staat die vrouw nog bij de balie? O, ze wacht nog even op haar medicijnen.

In plaats dat de dame in kwestie even netjes, zoals elk ander fatsoenlijk mens, door de ruimte loopt of plaats neemt op één van de aanwezige stoelen, vindt deze snol* het nodig om pal naast me te blijven staan. Als ik mijn recept aan de apotheekmevrouw geef, leunt ze nog net niet voorover om mee te lezen.

Na een paar minuten – de vrouw blijft naast me staan, half over de balie hangend om alles eens even lekker onbeschaamd in zich op te nemen – komt de apotheekmevrouw terug met mijn penicillinekuur.
‘Het is een antibiotica,’ legt ze me uit, terwijl ik de hete adem van de snol in mijn nek voel terwijl ze over mijn schouder meekijkt, ‘dus kijk even uit met je pil, die is nu minder betrouwbaar.’ Naast me stoot de snol een giechelig lachje uit. Alsof ze wil zeggen: ‘Nou meid, daar zou ik maar mee uitkijken, dat zou niet zo mooi zijn’, terwijl ze stiekem hoopt dat ik ongewenst zwanger raak zodat ze weer een leuk verhaal heeft om 's middags op het marktplein aan haar vriendinnen te vertellen.

Terwijl ik een driftbui voel opkomen, vraag ik me af wat Larry David zou doen. Die had haar waarschijnlijk al lang gewezen op het feit dat ze zich in zijn persoonlijke ruimte bevond, wat op een ruzie was uitgelopen waardoor hij vervolgens tierend en schreeuwend de apotheek zou verlaten. (Zie foto)











Er staat een rij achter me, ik heb kiespijn** en ik moet zo werken. En dus vermijd ik de confrontatie en verlaat de apotheek, hopend dat ik ooit nog eens het lef heb om wel te reageren zoals David. Misschien iets minder sociaal-verantwoord, maar dan ben je er in ieder geval vanaf!


*Schaamteloze Nietszeggende en tevens Onbeschofte Leprakut
** Pijn aan het gat waar tot voor dinsdag 9.00 uur mijn kies zat…

Thursday, July 13, 2006

Johnny Depp

Na maanden eindelijk weer eens wat nuttigs gedaan voor 8weekly… Binnenkort hopelijk wat dvd’s bespreken.

Maar voor nu: een profiel van Johnny Depp.

Wednesday, July 12, 2006

Bobby Chiu - Creature Sketches

Omdat ik helaas niet het vermogen bezit om mijn gedachten te tekenen, ben ik ooit eens begonnen met het verzamelen van plaatjes. Foto’s, fantasy-art, landkaarten, CGI: alles wat me op de één of andere manier inspireert knip ik uit of sla ik op op mijn pc.

Inmiddels heb ik 700 afbeeldingen op mijn harde schijf staan, het overgrote deel fantasy-art of computeranimatie. Nu zijn die digitale plaatjes natuurlijk heel leuk, maar nog mooier zijn ze op papier! Helaas zijn hier in Nederland niet echt mooie boeken te krijgen. En als je ze wilt bestellen in het buitenland is dat vaak verschrikkelijk duur

Blij was ik dan ook toen ik stuitte op het werk van Bobby Chiu. Deze Amerikaan geeft boekjes uit met zijn eigen werk en dat van anderen, voor slechts 16 euro (inclusief verzendkosten)! Zo staan in Creature Sketches tientallen schetsen en illustraties van wezentjes in alle soorten en maten.

Bestel je eigen exemplaar van Creature Sketches, of één van de andere uitgaven van Imaginism Studios, hier.

Tuesday, July 11, 2006

Bedankt voor de... kies?!

'Spoel daar maar even', zegt de kaakchirurg.
Verward strompel ik naar de wasbak. Hiermee? Ja, daarmee. Recepten voor pijnstillers, een bedankje, een handdruk. Als ik me omdraai ligt op de behandelstoel een vrolijk gekleurd, Oilily-achtig papieren zakje. Zo eentje voor kleine cadeautjes.
'Je mag je kies meenemen', zegt de assistente.
'Is dat mijn kies?!', zeg ik met een mengeling van verbazing, walging en ongeloof terwijl ik naar het zakje wijs. Het is er uit voor ik er erg in heb.
'Jazeker!' Ze klinkt bijna trots…

Even later verlaat ik het ziekenhuis met een dikke wang, verdoofde mond, opgezette tong en, jawel, een kies in een zakje....

Thursday, July 06, 2006

Nee, het valt niet mee (Deel 2)

Poe poe.
Nou nou.
Zo zo.
Zucht zucht.

Het valt allemaal niet mee! Ik voel me een beetje als Robert DeNiro in Awakenings: ik wil zo veel doen dat ik uiteindelijk helemaal stil val.

Ik wil schrijven.
Ik wil lezen.
Ik wil films kijken.
Ik wil gamen.
Ik wil nieuwe kleren kopen.
Ik wil een leuke baan.
Ik wil uit huis.

Ik moet naar de diploma-uitreiking van mijzelf.
Ik moet naar de diploma-uitreiking van Tessa.
Ik moet werken.
Ik moet een special schrijven.
Ik moet dit blog vaker updaten.
Ik moet rekeningen betalen.
Ik moet mijn verstandskiezen laten trekken.
Ik moet een baan vinden.
Ik moet me inschrijven bij de woningbouwvereniging.

Ik wil alles.
Ik doe niets.

And it’s frustrating.

Sunday, July 02, 2006

Sunday Bloody Sunday...

:D

(EDIT: Even voor de duidelijkheid: de titel is een LINK!!!)