Long Way Round

'I have absolutely no idea where we are... No wait, I think we're in Starving Donkey!'

Charley Boorman en Ewan McGregor overnachten in een plaatsje genaamd Hungry Horse...

Last Seen: Long Way Round

Volg ook hun nieuwe avontuur: Long Way Down

Weifelaar Twijfelaar: The Story of my Life

De volgende keer dat ik een hele boekenserie tegelijk ga bestellen...

En niet kan beslissen tussen de paperback en de hardcover…

Help me dan even onthouden…

Dat ik niet besluiteloos naar de beschrijving van het laatste deel ga zitten staren…

ZODAT IK HET HELE EIND VAN DE SERIE AL LEES VOOR IK DE BOEKEN ZELFS MAAR HEB BESTELD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

*snik*
:(

Mortal Engines - Philip Reeve

Zulke verhalen lopen altijd goed af.
Dit gaat goed aflopen.
Dit zal echt wel goed aflopen.

(…)

Oh dear…
:S

~

Degenen die er op letten zullen misschien wel hebben opgemerkt dat ik de afgelopen tijd volgens mijn Currently Reading update rechts in beeld Alles is verlicht van Jonathan Safran Foer aan het lezen was.

Degenen die mij kennen zullen misschien hebben gedacht: Goh, is Jenny nu opeens aan de literatureluur?

Nee, Jenny is niet aan de literatureluur. Jenny had samen met vrienden het briljante idee opgevat om favoriete boeken aan elkaar uit te lenen om zo met andere genres in contact te komen, maar besefte op bladzijde veertig dat ze helemaal niet met andere genres in contact wil komen.

Begrijp me niet verkeerd hoor: Alles is verlicht is absoluut geen slecht boek. Maar het is niet aan mij besteed: ik miste iets. Iets waarvan ik nog steeds niet goed kan uitleggen wat het nou precies is. (Ik twijfel tussen ‘actie’, ‘leesplezier’ en de eigenlijke ‘verbeelding’, maar zeker ben ik nog niet.)

En dus was ik de eerste die het hele idee de rug toekeerde: shame on me! Van een jongen die afreist naar Oekraïne om samen met Borat het dorp van zijn grootvader te bezoeken, stapte ik over naar een postapocalyptische wereld waar steden net als haar inwoners moeten vechten voor hun voortbestaan: Mortal Engines van Philip Reeve.

En ik was weer thuis.

Ik kocht Mortal Engines – het eerste boek van de vierdelige Hungry City Chronicles – als proefje: eens even kijken of het iets was. Conclusie: ik ben de overige drie delen as we speak aan het bestellen bij Bol.

En om maar even te illustreren dat toeval niet bestaat en alles met elkaar verbonden is: een illustratie die ik jaren geleden aan mijn collectie toevoegde blijkt de cover te zijn van de Amerikaanse release van deel twee: Predator’s Gold.


















Ach, wat kan ik er van zeggen? Het had zo moeten zijn.

De Vieze Man

Zo zit je te lunchen op je werk, en zo sta je oog in oog met Van Kooten en De Bie.

Nou ja, oog in oog: ze liepen langs op weg naar de tuin van Beeld en Geluid, om de vlag van het Simplistisch Verbond te hijsen. Maar ja, ook goed!

Nu waren de heren tot voor kort enigszins aan me voorbij gegaan, maar na het controleren van verschillende afleveringen van onder meer Keek op de Week voor de tentoonstelling En wel hierom! was ik weer een beetje bij. De Vieze Man ontmoette ik echter pas afgelopen dinsdag…



Tijdens een sneak preview van de tentoonstelling komt hij toevallig voorbij.

Ik geloof dat ik nog nooit zo hard heb gelachen in een museum…

The Hilversum Horror

Afgelopen zondag keek Jeroen ’s avonds in bed een programma over de Amityville Horror: een ‘spookhuis’ in het Amerikaanse plaatsje Amityville, waar een jongen zijn hele familie uitmoordde en waar het sindsdien zou spoken.

Nu kende ik het verhaal en had ik de film uit 2005 gezien, maar echt bang werd ik er niet van.

Tot ik deze foto zag…

















Genomen toen een stel journalisten en paragnosten een nachtje in Amityville doorbrachten. Needless to say dat er toen geen kinderen aanwezig waren. En toch staat hij daar, loerend om een hoekje…

Dit beeld was genoeg voor een zeer onrustig nachtje. Gelukkig was ik het geheel alweer half vergeten toen ik vanochtend op de wc zat en uitkeek op het volgende:






















Ik zal wel weer te veel fantasie hebben, maar what the heck doet die man daar in m'n vest?!

Indiana Jones and the Amazing Bargains

Ik kwam de boekenwinkel binnen en daar stond het bord:

'80% kassakorting'

Een licht kwam uit de hemel, de tijd stond even stil. Toen rende ik hysterisch door de winkel en kocht vijf boeken. Die ik al lang wilde hebben. En in de winkel ernaast voor de volle prijs werden verkocht.

Dat was drie jaar geleden, en het feit dat ik nog weet dat het op een druilerige woensdagmiddag in december was, zegt al genoeg. Vandaag kwam dat gevoel even terug toen ik speciaal naar Amsterdam ging voor de Yard Sale van de American Book Center.

Alle boeken 3,50. Het resultaat:

















Even voelde ik me een nerd toen ik boek na boek over draken, mythes, vampieren en sprookjes weggriste. Toen ging de telefoon van de jongen naast me.

Zijn ringtone was de theme-song van Indiana Jones.

En opeens voelde ik me heel erg thuis.

De Grote Bagger Show

Een aantal weken geleden zag ik op werk een programma van Bart de Graaf. Het ging over het gebrek aan donoren.

Omdat het invullen van een donorformulier iets is wat ik wel steeds wil doen maar dan toch liever weer vergeet, besloot ik er één aan te vragen en meteen in te vullen. Twee dagen later ontving ik het formulier, en diezelfde dag hoorde ik van BNN’s donorshow.

Walgelijk, smakeloos, onethisch. Dat waren mijn eerste reacties. Tot ik deze week hoorde dat BNN tientallen journalisten uit evenveel landen had uitgenodigd.

Aha. Een stunt dus... Een stunt die absoluut geen aandacht wist te vestigen op het gebrek aan donoren, omdat alle gesprekken gingen over ethische verantwoording en hoe ver je mag gaan op tv.

Zoals gewoonlijk draait dus alles om BNN, en niet om het onderwerp dat BNN behandelt. En het ergste is: BNN is er nog trots op ook!

Nu mijn probleem: hoe kan ik op dit moment in godsnaam donor worden zonder te worden geassocieerd met BNN en de donorshow?!?! Als ik me nu laat registreren word ik straks door BNN gebruikt om trots te laten zien hoeveel nieuwe donoren hun actie heeft opgeleverd!!!

Ik zou willen zeggen ‘over mijn lijk’, maar dat is in deze context niet echt gepast…