The United States of Panic

Voor het eerst in mijn leven hoopte ik dat ik zou falen. Want als mijn werkplannen zouden worden afgekeurd, hoefde ik me niet meer druk te maken tot september.

Helaas werden ze goedgekeurd… En dus verkeer ik sinds gisterochtend half tien in Totale Staat van Paniek.

Ik ben niet de enige. Ook Martin beleefde een Hevig Schrikmoment.

Dinsdagochtend, 11 uur. De zon schijnt, de vogels fluiten en Martin loopt met hond Pip door het bos. Pip mag inmiddels loslopen en huppelt vrolijk rond.

Nu is er iets dat jullie moeten weten over het bos bij ons in de buurt: voor het overgrote deel is dit een vredig, aangenaam recreatiegebied, maar erachter ligt een hei. Deze hei staat algemeen bekend als OCDTZGH: Ontmoetingsplek voor Compleet Doorgeslagen en Tevens Zeer Geile Homo’s. Ook recreatie, maar dan net iets anders. Het geheel ligt beschut en vlakbij de snelweg: voor hordes mannen blijkbaar reden genoeg om naar de hei af te reizen en onbeschaamd in de buitenlucht met wildvreemden van bil te gaan. Dat er twee meter verderop families met kinderen passeren kan hen blijkbaar - letterlijk - geen ene ruk schelen.

Afijn. Martin loopt met hond Pip door het bos en besluit een stuk af te snijden. Daarvoor moet hij alleen wel het jachtgebied van de Compleet Doorgeslagen en Tevens Zeer Geile Homo’s doorkruizen en dat doet hij niet graag. Niet alleen wordt hij dikwijls aangesproken of begluurd, tot aan je knieën door verfrommelde zakdoekjes en volgespoten condooms lopen vindt niemand een pretje. Maar, het is dinsdagochtend 11 uur! Martin besluit het erop te wagen.

Enkele minuten later stapt Martin in gedachten een open plek op. Te laat merkt hij het gevaar! Hij is omsingeld door niet één, niet twee, nee: een tiental Naakte tot Halfnaakte Mannen! En Martin beseft: hij is het prooi…

Als dit het einde van het verhaal was geweest, dan zou de schade nog beperkt zijn. Op het moment dat Martin echter vol schaamte de open plek wil verlaten, verschijnt daar Pip ten tonele… He! Wat zijn dat allemaal voor Gezellige Blote Mensen, moet Pip hebben gedacht, want het volgende moment rent, springt en huppelt hij van Naakte Man naar Naakte Man. Iedereen moet onder leiding van enthousiast en luid geblaf uitgebreid worden gegroet. Dat zijn baasje inmiddels de open plek zo snel hij kon heeft verlaten, maakt Pip niets uit. Veel te gezellig hier!

Uiteindelijk kreeg Martin Pip mee naar huis, waar hij zijn avontuur zonder kleerscheuren kon navertellen. Uiteraard tot groot vermaak van yours truly, die daardoor haar eigen Totale Staat van Paniek even liet voor wat het was...

:)

'O – MIJN – GOD!'

Het is weer lente, people!!!

En dat betekent dat een simpel fietstochtje over de hei richting Hilversum met mijn allerliefste zusje een ware opgave wordt…

‘Omijngodomijngodomijngod: HAAL HET WEG!’

Vreemd wat er allemaal uit de lucht komt vallen nu alles weer tot leven komt. Vliegende mieren, rellende torren, walgelijke spinnen, kronkelende kruipbeestjes, spinnenwebben die als een net over je gezicht plakken als je er recht doorheen fietst, enorme hommels, zwarte vliegbeestjes, kuddes muggen…

Acht kilometer later ben ik twee keer van de weg geraakt en is Tessa twaalf keer de macht over het stuur verloren... Heb in tijden niet zo hard gelachen, maar waarom zijn we toch zo bang voor beestjes zo klein als een vingertop?

Weet je wat pas eng is??!!??!!

EINDEXAMEN! Maandag om 9 uur werkplangesprek…

:S

Oké...

1) Ja, ik leef nog
2) Nee, ik heb NIET alleen zitten gamen!
3) Ik heb ook nog gewerkt aan een landkaart...


















Ik heb altijd al een zwak gehad voor landkaarten. Vooral in boeken: als er een kaartje bij zit vind ik het eigenlijk al best.

Van de bijzondere,












De doorsnee,












En de lieve,













Tot de super mooie...

















Overdrijven is natuurlijk ook een vak...


















Alhoewel... :D Eigenlijk nog niet eens zo'n slecht idee! ;)

Let the gaming begin!

Oké mannen: als een meisje een game koopt, betekent dat niet automatisch dat ze ‘m aanschaft voor haar vriend!!!

De jongen van gamewinkel E-plaza vindt me ‘goed ingelicht’.

Goed ingelicht?? Goed ingelicht?!?! En door wie dan wel?! Toevallig ben ik een grote fan, laat ik hem weten terwijl ik Oblivion in mijn tas prop.

Ja lieve mensen, ik kon me niet beheersen… En dus werd gisteren bij mij afgeleverd: mijn gloednieuwe XBOX 360!!!

Aanvankelijk kon ik me nog inhouden…














Maar uiteindelijk gaf ik het op. Uitpakken die handel!














Voor ik hem mocht uitproberen, moest ik eerst van mezelf mijn werkplannen afmaken. Gek hoe snel dat opeens ging…


















Mijn werkplannen zijn dus af. Nu alleen nog even mijn stageverslag verbeteren en mijn twee weken vakantie kunnen beginnen! Ben benieuwd wat ik met al die vrije tijd zal gaan doen... :)

Poep in je hoofd

Martin maakt zich druk om het woord ‘poep’. Maar ondertussen gebruikt hij wel het woord ‘fluim’…

‘Fluim’ moet toch wel het meest ranzige woord van de Nederlandse taal zijn. Misschien omdat het zo chique klinkt, maar ondertussen gewoon ‘rochel’ betekent...

Op poep zijn dan nog een paar leuke variaties mogelijk, zoals schijten, kakken, bouten, drukken, een grote boodschap, a number two en – mijn absolute favoriet – uit je kont brullen.

Als je ook zo’n hekel hebt aan deze ordinaire shit, kijk dan vooral niet hier… :)

De avonturen van Alfred CRAP!!!

Sommige boeken geven je hoop voor de toekomst. Niet omdat ze een positieve boodschap bevatten, maar omdat ze zo verschrikkelijk slecht zijn dat je je niet kunt voorstellen dat iemand ze ooit heeft willen publiceren.

De waanzinnige avonturen van Alfred Kropp is zo’n boek. Zelden heb ik me zo geërgerd aan een personage. Het maakt echt niet uit dat Alfred Kropp lelijk, dik en dom is: de echte held is de anti-held. Maar Kropp is irritant, kan zijn kop niet houden en wat hij zegt slaat nergens op.

De grote kunst van schrijven is om iets te zeggen zonder het te zeggen. Schrijver Rick Yancey heeft hier duidelijk nog nooit van gehoord. Yo Rick: twaalf keer per hoofdstuk zeggen dat iemand ‘bijna moet huilen’ wil nog niet zeggen dat we meteen met diegene meeleven! Of dat we überhaupt snappen waarom diegene moet huilen en ook maar een beetje begrip voor de persoon in kwestie hebben.

Daar komt nog bij dat je de belangrijkste plotwending, het grote 'ta-taa-TAAA!'-moment, al ziet aankomen vanaf bladzijde drie…

Ik vind mezelf nou niet bepaald een superschrijver. Maar als zelfs een boek als dit wordt gepubliceerd, dan moet er wel hoop zijn voor mijn spul! ;)

Of misschien zie ik gewoon niet het verschil tussen kunst en crap en is Alfred Kropp het beste boek ooit geschreven…