De man rijdt me niet klem maar het is overduidelijk dat hij mij moet hebben. Ik kom vijf meter verderop tot stilstand, ontwijk een tegenligger en keer om.
‘Weet je dat je tas over je reflector hangt?’, zegt hij niet onaardig door zijn open raam. Hij wijst op mijn fiets.
‘Um, maar ik heb een lampje,’ zeg ik, en ik wijs op het rode lichtje onder mijn zadel.
‘Die zie je niet,’ zegt hij, en meteen er achteraan: ‘Niet boos bedoeld! Maar ik reed je bijna omver toen je net die ene auto ontweek.’
Dat lijkt me sterk, want ik had braaf gekeken of ik kon uitwijken. Toch bedank ik hem voor de tip.
Hij rijdt verder, en ik kijk naar mijn fiets. Had ik hem moeten zeggen dat mijn reflector er zes maanden geleden al is afgevallen? En dat ik geen tas achterop heb maar een tot spatbord omgedoopte vuilniszak?
Nee. Anders was er nog iemand geweest die zou voorstellen dat ik een nieuwe moet kopen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.