De televisietoren… Ik was er vroeger als de dood voor. Als het ding aan de horizon verscheen, begon ik al te krijsen. Ik smeekte mijn ouders er niet langs te fietsen.
Wat ze natuurlijk gewoon deden.
Als je vlak langs een toren fietst en je blijft ernaar kijken, lijkt het net alsof hij omvalt...
Er zijn angsten die vanzelf overgaan. Mijn angst voor torens is er gelukkig één van. Al kijk ik als ik langsfiets nog steeds even vol ontzag naar boven.
Mijn broer was vroeger bang voor een plastic opblaaskerstman...
ReplyDelete