The United States of Bad Luck

Martin en Leni gaan op vakantie. Naar Oxford. Via Londen, met Easyjet...

Niet dus. Naar aanleiding van de verijdelde aanslagen cancelled Easyjet al haar vluchten. Chaos op de luchthavens, en chaos thuis: ze hadden vandaag moeten vertrekken, de koffers waren al half gepakt.

Ze zouden op het huis passen van de familie R. Familie R. gaat fietsen langs de Donau. Juist ja, de rivier die onlangs nog volledig overstroomde...

Ik fiets naar mijn werk. De fietsende mevrouw voor me stopt plotseling in een bocht, terwijl er nergens een auto te zien is. Ze blijft staan, dus ik wijk uit naar links en wil om haar heen naar rechts gaan als ze haar wiel omgooit. Ik zeg niets en fiets door, tot ik achter me hoor mompelen: 'Domme doos, je moet niet inhalen in een bocht.' Mijn woede-meter springt in recordsnelheid van 0 naar 100. Did she just call me a doos?! Ik draai mijn hoofd om: 'Dan moet je niet opeens naar links gaan!', roep ik kwaad. Kokend van woede kom ik aan bij de videotheek, honderd perfecte reacties bedenkend...

Ondertussen loopt de hond drie keer weg, komt de kat van de buren onder een auto (auto scheurt door, kat rent in shock, maar verder kerngezond, weg), word ik in een week tijd afgewezen voor drie banen en komen Jeroen en ik bij onze woningjacht op de 178ste en 221ste plaats terecht...

Laten we hopen dat het de volle maan is...