'Zwakke tanden bestaan niet'

Hij is tandarts.
Ik heb tanden.
En dus zal deze man mij altijd en alleen kennen als nerveus, neurotisch wrak.

'Ik ben echt niet totaal paranoia', probeer ik hem nog te verzekeren, bibberend van angst op de behandelstoel. 'Ik heb echt gevoelige tanden. En als je er tegen aan schraapt met een haak dan doet dat echt pijn. Echt.'

Hij kijkt me bedenkelijk aan.

'Ik heb hele zwakke tanden', voeg ik er snel aan toe.

'Zwakke tanden bestaan niet', antwoordt hij nors. 'Alleen tanden die je vaker moet poetsen.'

Fijn.

Heel Fijn.

Aangezien ik al twintig jaar braaf minimaal twee keer per dag mijn tanden poets, betekent dit dan dat ik de hele dag met een tandenborstel in mijn mond moet gaan rondlopen?!