ATTENTION DEAR READERS!!!

As of january 2013 this blog is closed: I have started a new blog and will no longer post here on The Writing Tree. From now on you can find my photographs & tutorials here:


You can follow Nittybits through blogger, bloglovin' and facebook!

Hope to see you there soon :)

Love,
Jenny

Saturday, December 03, 2005

The One With The Midgets

Gisteravond Amadeus in Carré, Amsterdam. Mocht mee met Wouter en zijn ouders. Een avond met meneer en mevrouw Joosen - twee gezellige, kleine, ronde lieden uit het zuiden van het land, liefdevol door Wouter omgedoopt tot The Midgets (en waag het niet tegen je ouders te zeggen dat ik dat heb bedacht, because it was you!!! :) - ziet er ongeveer zo uit:

"Hé, heb jij het kaartje van de parkeergarage?"
"Nee, ik niet. Heb jij hem niet?"
"Ik heb hem niet nee. Wouter, heb jij het kaartje van de parkeergarage?"
"Wouter, heb jij het kaartje?"
"Het kaartje, Wouter, heb jij het kaartje?!"
"Wouter? Wouter?!"
"Het kaartje, Wouter?! WOUTER?!?!?!"

Na 35 jaar huwelijk zijn de twee gemorphed in één persoon. Na 25 jaar is Wouter er wel aan gewend. Voorop lopend, met zijn ouders op de hielen, houdt hij zonder een woord te zeggen het parkeerkaartje omhoog. Ik onderdruk een grijns en volg Wouter en The Midgets de parkeergarage in.

Amadeus was erg goed. Bijzonder ook om de voorstelling in Carré te zien - echt een prachtig theater. En zoals altijd weer erg gelachen met Wouter om dingen die niemand anders snapt, zoals de Dikke Ober en die aflevering van Seinfield waarin ze verdwaalden in, jawel, een parkeergarage... En nee, het was niet grappig hoe ik keek toen Marc-Marie tijdens de voorstelling de zaal in kwam en op nog geen meter bij me vandaan mensen begon aan te spreken... You know I don't like that! :)

In ieder geval: meneer en mevrouw Joosen, bedankt dat ik mee mocht! (En vergeet de stratenboeken niet :)

Verder komt er niet veel uit. Ik verkeer nog steeds in staat van permanente kramp in verband met naderende stage. Faalangst, in-de-kweek-zijnde-maagzweer en af en toe zo'n vijf minuten zonder zuurstof wanneer een reeks doemscenario's aan mijn geestesoog voorbij trekt en ik spontaan vergeet te ademen... The usual dus. En natuurlijk - mietje dat ik ben - heb ik er sinds gister ook nog een stevige verkoudheid bij. Zo ééntje waar je lekker beroerd van wordt.

Maar laat ik niet overdrijven. Die stage gaat wel lukken. En, zoals de Oblique Strategies van Brian Eno en Peter Schmidt mij adviseren:

'Not building a wall but making a brick'

Juist...

5 comments:

  1. Ik heb ontzettend gelachen om je stuk, je schrijft heel erg goed. En waarom M nu steeds zijn schoenen uit heeft???

    ReplyDelete
  2. Wie, welkom in de blogwereld ^_^
    Ik zet je meteen in mijn link-lijstje. Yay!
    (Nora)

    ReplyDelete
  3. Was idd ERG gezellig... Haha, weet je nog die mevrouw met die gordijnjurk? OMG! Oh, en btw: heb jij de kaartjes, wouter? Wouter, heb jij de kaartjes? Heeft Wouter de kaartjes? Wouter, heb jij de kaartjes etc etc.

    ReplyDelete
  4. Oke, nou ben ik echt ook nog nieuwsgierig naar Wouters ouders! Naast dat ik dat natuurlijk ook al was naar die van jou....
    AAhh, toe, mag ik ze een keertje zien? :)
    En euhm....moest je eerst even toestemming vragen om deze versie te plaatsen, want volgens mij was hij eerst toch echt anders? hihi!

    ReplyDelete
  5. Hihi JA! :) Tenminste: had van het weekend deze versie geplaatst, maar toen bedacht ik me opeens dat Wouter dat misschien helemaal niet leuk zou vinden :D Maar hij vond het juist grappig, dus heb ik hem weer veranderd :) Moet nog een beetje wennen aan dat hele weblog-gedoe denk ik :)

    ReplyDelete

Note: Only a member of this blog may post a comment.