‘Het was echt lachuh zaterdag, niet normaal! Ik was echt zo bezopen dat ik niet eens recht kon rijden!’
Maandagmorgen half negen en deze gast besluit achter me te gaan zitten in de bus. How nice…
Achtentwintig dagen had ik de tijd voor mijn afstudeerprojecten. En het was voorbij voordat ik het wist. Vanochtend naar Utrecht geweest om de eerste versie in te leveren. Volgende week hoor ik wat er nog aan moet gebeuren en daarna heb ik nog een week de tijd om het aan te passen. Wat een gedoe! Waarom kan het niet gewoon in één keer? Ik heb er zo hard aan gewerkt dat ik er helemaal klaar mee ben. Maar wie weet wat ik volgende week alweer wil veranderen…
Nu lekker een weekje vrij. Even alle stress van me af schudden. In de trein ligt een krant met een nauwelijks ingevulde sudoku. Een duivels lachje verschijnt op mijn gezicht. Snel haal ik een pen uit mijn tas. In elk leeg vakje zet ik een drie. Drie is namelijk altijd goed, dat weet ik, want ik ben heel goed in sudoku. Je zet gewoon overal een drie, en dan is het opgelost. Snap niet waar al die mensen nou zo moeilijk over doen… :)
Denkend aan de zwaar verontwaardigde sudoku-fan die straks gegarandeerd een woedeaanval krijgt, loop ik grijnzend de trein uit.
I feel more relaxed already :)
Monday, May 29, 2006
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Hahaha, hilarisch! Dat met die sudoku ga ik ook voortaan doen :-P
ReplyDeleteZie je zo!
Hmmm, ben wel benieuwd wat er verder met die gast gebeurde die achter je zat in de bus...
ReplyDeleteSudoku is dus een sport waar je niet mee moet spotten. Probeer er maar eens een serieus op te lossen!
ReplyDelete